De regio Skåne, in het zuiden van Zweden, eigenlijk net over “de brug” vanuit Kopenhagen, is hier misschien niet zo bekend, al gaan wel steeds meer mensen van hier naar ginds op reis en overnachten ze daar dan in van die typische rode huisjes. Malmö kennen we wel en laat dat nu net de grootste stad zijn van Skåne…. Zo bent u helemaal mee om kennis te maken met een heel bijzondere muzikale familie, de Carr's.

Laif en Ninni stamvader en-moeder, zijn al sinds de jaren ’80 van vorige eeuw bezig met het in stand houden van de eigen cultuur -en dus ook muziek- van Skåne en dat is niet eens een toeval. In regio”s waar de volksmuziek nog een belangrijke rol speelt, heb je een soort wedstrijden, zoals je die ook in de States hebt, om de beste violist, de beste accordeonist enzovoort te zoeken en te bekronen. In Skåne heet zo’n titel “Riksspelman” en Laif en Ninni werden met die titel bedacht in 1995 en 2001 en kinderen Elna, Ale en Alma waren in 2005, 2008 en 2023 aan de beurt, zodat je niet minder dan vijf bekroonde muzikanten onder één dak hebt. Die blijken een heus arsenaal aan instrumenten te bespelen, en ze wisselen van accordeon naar gitaar, fluit of viool, alsof het niks is. Met die bagage trekken ze van hot naar her om op te treden, workshops te geven, instrumenten te leren bouwen, boombals op te luisteren, enfin, je kunt ginds niet om de familie Carr heen. Ze is er dus ook op CD en de plaat die hier de voorbije dagen heel vaak te beluisteren viel, bevat 16 tracks, veelal traditioneel van oorsprong en gearrangeerd door vader Laif.

Polka’s, walsjes, Scottisch…kortom: alles wat typerend is voor de volksmuziek, zoals we die ook hier bij ons kennen, komt uitgebreid aan bod en het klinkt van begin tot einde boeiend, omdat het met hart en ziel en erg vakkundig gespeeld wordt. Je kunt je zonder moeite een zomerkermis of een Halloween-avond voorstellen, waar een orkest als dit het publiek komt vermaken en zowaar nog de mensen aan het dansen krijgt. Deze familie zorgt er voor dat een deel van de volkscultuur niet verloren gaat en dat verdient alle lof, al zullen sommigen zich ergeren aan de lichtjes nostalgische zweem, die om de muziek hangt, of aan de traditionele kledij, die ze dragen, maar dat hoort onlosmakelijk bij de doelstelling van dit familie-orkest.

Een aantal van de dansjes en melodietjes - bruidsmars, winterdans, gelegenheidspolka….- die gespeeld worden, herken je, omdat ze ook tot bij ons zijn doorgedrongen, of, omgekeerd, van hieruit tot ginds geraakt zijn. Volksmuziek is bij uitstek de muziek, die zich niks aantrekt van grenzen en in welke grond dan ook telkens een voedingsbodem vindt. Dat maat haar zo boeiend en als ze dan nog zo kunstig en kundig gespeeld is als op deze plaat, is dat een kleine veertig minuten lang echt genieten.Dit is namelijk een heel fijne en pretentieloze plaat boordevol fijne muziek van echte mensen.

(Dani Heyvaert)